“Ik wandel graag alleen, maar vind het ook fijn om samen met anderen op pad te gaan in het park. Als ik alleen wandel, kijk ik meer om mij heen en is er ruimte voor reflectie. Als ik met anderen wandel, gaat het meer om de gesprekken en het samenzijn.”
Hilly: “Het Dwingelderveld is zogezegd mijn achtertuin, ik ben hier opgegroeid. Het voelt vertrouwd en toch is het iedere keer anders. Als ik wandel, is er altijd wel iets dat verrast: een plantje dat me opvalt of een grazende ree. De natuur is altijd in ontwikkeling en daarom verveelt het nooit! Het liefst ga ik graag naar de Dwingeloose heide. Ik hoop dan de arnica te zien of de klokjesgentiaan.”
Het voelt heel eigen
Als kind al ging ik met mijn ouders naar de heide, het voelt heel ‘eigen’. Ik heb leren schaatsen op een bosvennetje en met de slee gingen we van een heuvel af. We plukten krenten als we uit het zwembad kwamen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ja, ik denk dat mijn kindertijd wel de basis is geweest voor mijn liefde voor het nationaal park. Ik heb veel fijne herinneringen aan de struin-, wandel- en fietstochten en ben dankbaar dat ik hier ben opgegroeid.
Wat ik zou willen doorgeven aan volgende generaties? “Probeer bewust te genieten van de natuur en besef dat we er zelf onderdeel van zijn. Ik zou willen dat we met elkaar kunnen genieten van het nationaal park, dat er ruimte is voor planten, dieren, mensen. Mensen willen graag buiten zijn, recreëren en ontspannen. Daar moet, naast de zorg voor de biodiversiteit en het klimaat enzovoort rekening mee gehouden worden en ik denk dat dit heel goed mogelijk is, als we zuinig zijn op de natuur en op elkaar!”